سنجش رابطۀ محیط با ترس از جرم در مجموعه های مسکن مهر (مطالعۀ موردی: شهرستان پاکدشت)

مطالعة رابطة متقابل محیط شهرها با رفتارهای اجتماعی از نوع منفی و ناهنجار آن، موضوعی است که طی چند دهة اخیر به مطالعات جغرافیایی افزوده شده و چارچوبی علمی و عملی برای تحلیل فضایی- مکانی بزهکاری و مطالعة ناهنجاری در فضای جغرافیایی فراهم کرده است. پژوهش حاضر در حوزة جغرافیایی مجموعة مسکن مهر پاکدشت انجام شده است؛ مجموعه‌ای که علی‌رغم مدت کوتاه شکل‌گیری، براساس آمار و اطلاعات، یکی از کانون‌های اصلی جرم و ناهنجاری‌های اجتماعی در این شهرستان است. در پژوهش حاضر، با شناسایی عوامل مؤثر بر ترس از جرم در مجموعة مسکن مهر امام رضای پاکدشت، بخشی از معضلات اجتماعی را که مجموعه‌های مسکن مهر به شهر تحمیل کرده‌اند شناسایی، و برای رفع آن‌ها راهکارهای درخور ارائه می‌کنیم؛ بدین ‌منظور از دو دسته عوامل عینی (فقر و مهاجرت) و ذهنی (ویژگی‌های محیطی از نگاه شهروندان) استفاده کرده‌ایم. روش این پژوهش تحلیلی-توصیفی است. ابتدا تعدادی معیار و شاخص براساس مرور متون و تجارب مرتبط به‌دست آمده و با توجه به آن پرسشنامه‌ای تنظیم شده است. درادامه به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات، 384 پرسشنامه (براساس فرمول کوکران) به‌صورت تصادفی در بین ساکنان توزیع شده است. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS و با استفاده از تحلیل‌عاملی و رگرسیونی خطی انجام گرفته است. چهار عامل کالبدی، اجتماعی، رضایتمندی و امنیت در مجموعة مسکن مهر مقدار ویژة بزرگ‌تر از یک دارند که نشان‌دهندة حدود 63 درصد از تغییرات است، همچنین با توجه به نتایج، فقر در دستة عینی، و عوامل کالبدی در دستة ذهنی مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر ترس از جرم در مجموعة مسکن مهر هستند.